Smoki

Smaug: kadr z filmowej trylogi „Hobbit” reż.Peter Jackson

Smoki były jednymi z najpotężniejszych i najbardziej niszczycielskich stworzeń w Śródziemiu. Ich historia sięga czasów Pierwszej Ery, gdy zostały stworzone przez Mrocznego Władcę Morgotha w jego twierdzy Angband. Tolkien przedstawił smoki jako złowrogie i niezwykle inteligentne stworzenia, które były wcieleniem siły, chciwości i destrukcji.

Pochodzenie Smoków

Smoki po raz pierwszy pojawiły się podczas Pierwszej Ery, kiedy Morgoth szukał nowych, potężnych broni, które mogłyby pomóc mu w walce przeciwko elfom i ludziom. W „Silmarillionie” opisano, że pierwsze smoki były jego własnym tworem, prawdopodobnie powstałym poprzez manipulację duchami i ciałami istniejących istot. Pierwszy smok, którego stworzył Morgoth, był potężnym Glaurungiem, ojcem wszystkich smoków.

Glaurung był smokiem bezskrzydłym, jednak potrafił siać zniszczenie i zrujnować całe armie swoją siłą i oddechem ognia. To właśnie od niego wywodziły się kolejne generacje smoków, które Morgoth wykorzystywał do szerzenia chaosu i panowania nad Beleriandem.

Rodzaje Smoków

Tolkien opisał różne rodzaje smoków w swoich dziełach, a smoki można podzielić na kilka kategorii w zależności od ich umiejętności i cech:

1. Smoki Ogniste (Urulóki) – Smoki te miały zdolność ziania ogniem, co czyniło je wyjątkowo niebezpiecznymi w bitwie. Glaurung był jednym z takich smoków, choć nie miał skrzydeł.
2. Smoki Skrzydlate – Późniejsze generacje smoków, takie jak Smaug, miały skrzydła, co pozwalało im na latanie. Te smoki były jeszcze bardziej niszczycielskie, ponieważ mogły atakować z powietrza.
3. Smoki Bezskrzydłe – Pierwsze smoki, takie jak Glaurung, nie miały skrzydeł, ale były nadal niezwykle potężne. Glaurung, mimo że nie mógł latać, siał ogromne spustoszenie w bitwach.

Smoki Tolkiena były także obdarzone niezwykłą inteligencją, co czyniło je nie tylko brutalnymi bestiami, ale również niebezpiecznymi strategami. Były znane ze swojej chciwości, szczególnie do gromadzenia skarbów, co symbolizowało ich żądzę posiadania i władzy.

Najsłynniejsze Smoki w Śródziemiu

1. Glaurung – Pierwszy smok stworzony przez Morgotha, znany jako „Ojciec Smoków”. Glaurung odegrał kluczową rolę w wielu bitwach podczas Pierwszej Ery. Zasłynął przede wszystkim z bitwy Nírnaeth Arnoediad oraz z roli w tragicznym losie Turina Turambara i jego rodziny. Jego manipulacja i złowroga moc umysłowa doprowadziły do klęski wielu bohaterów.
2. Ancalagon Czarny – Najpotężniejszy i największy smok stworzony przez Morgotha. Ancalagon był smokiem skrzydlatym i pojawił się podczas ostatniej bitwy Pierwszej Ery – Wojny Gniewu. W tej wojnie walczył przeciwko Valarom i ich sprzymierzeńcom, jednak został ostatecznie pokonany przez Eärendila. Upadek Ancalagona na twierdzę Morgotha – Thangorodrim – zniszczył te ogromne góry.
3. Smaug – Najbardziej znany smok w historii Śródziemia dzięki swojej roli w „Hobbicie”. Smaug był ostatnim wielkim smokiem i przejął bogate królestwo krasnoludów w Samotnej Górze (Erebor), gdzie strzegł ogromnych skarbów. Jego chciwość i zaborczość uczyniły go jednym z najbardziej przerażających wrogów w Śródziemiu. Smaug został ostatecznie pokonany przez łucznika Barda z Dale, który trafił go strzałą w jedyne odsłonięte miejsce na jego pancerzu.

Smoki a Wojny Pierwszej Ery

Podczas Pierwszej Ery, smoki odegrały kluczową rolę w wojnach, jakie Morgoth toczył przeciwko elfom i ludziom. Ich pierwsze pojawienie się w bitwach wzbudziło strach i przerażenie. Smoki były nie tylko niezwykle potężne fizycznie, ale także posiadały magiczne zdolności, takie jak manipulowanie umysłami czy wzbudzanie terroru.

Największą bitwą, w której smoki odegrały kluczową rolę, była Wojna Gniewu, gdzie Morgoth wysłał swoje ostatnie rezerwy, w tym Ancalagona Czarnego, do walki z armiami Valarów. Mimo ogromnej potęgi smoków, ostatecznie przegrały tę wojnę, a Morgoth został pokonany i wyrzucony poza granice świata.

Smoki w Trzeciej Erze

Podczas Trzeciej Ery, liczba smoków znacząco się zmniejszyła, a Smaug był ostatnim wielkim smokiem, który miał jakiekolwiek znaczenie dla wydarzeń w Śródziemiu. Po jego upadku, nie ma żadnych doniesień o innych smokach w tej erze, choć sugeruje się, że w odległych górach północy mogły przetrwać inne, mniejsze smoki.

Smoki jako Symbol w Mitologii Tolkiena

W twórczości Tolkiena smoki są ucieleśnieniem chciwości, zniszczenia i zła. Podobnie jak Morgoth, ich stwórca, dążą do dominacji, gromadzenia bogactw i niszczenia wszystkiego, co staje na ich drodze. Smoki, zwłaszcza Smaug, stały się także symbolami nieokiełznanej żądzy posiadania, która prowadzi do ich zguby. Chociaż potężne i przerażające, smoki są także w pewien sposób tragiczne – są więźniami własnej natury, niezdolne do odczuwania radości poza zaspokajaniem swoich niekończących się pragnień.

Podsumowanie

Smoki w Śródziemiu były jednymi z najpotężniejszych i najbardziej przerażających stworzeń stworzonych przez Morgotha. Od pierwszego smoka, Glaurunga, po ostatniego z wielkich, Smauga, smoki odegrały kluczową rolę w historii Śródziemia, szczególnie podczas wojen Pierwszej Ery i wydarzeń z „Hobbita”. Symbolizując chciwość i zniszczenie, smoki są ucieleśnieniem mrocznych sił, które zawsze towarzyszyły losom świata stworzonego przez Tolkiena. Choć ostatecznie zostały pokonane, ich legenda trwa, a ich historia jest integralną częścią mitologii Śródziemia.