Krasnoludy: kadr z filmowej trylogii „Władca Pierścieni” reż.Peter Jackson
Krasnoludy, zwane po elficku Naugrim lub Khazâd we własnym języku, są jedną z najbardziej wyrazistych i wyjątkowych ras Śródziemia stworzonych przez J.R.R. Tolkiena. Są to dumni, niezłomni wojownicy oraz mistrzowie sztuki kowalstwa i rzemiosła. Krasnoludy, choć nie stworzone przez Eru Ilúvatara, zajmują ważne miejsce w świecie Śródziemia, odgrywając istotną rolę w wielu kluczowych wydarzeniach, takich jak bitwy z orkami i smokami oraz sojusze z Elfami i Ludźmi.
Stworzenie Krasnoludów
Krasnoludy zostały stworzone przez Aulëgo, jednego z Valarów, który pragnął powołać do życia własne istoty zdolne do podzielania jego pasji do rzemiosła i tworzenia rzeczy pięknych z kamienia i metalu. Nie mogąc doczekać się nadejścia Ludzi i Elfów, Aulë stworzył Krasnoludy jako pierwsze. Jednak, gdy Ilúvatar odkrył, co Aulë uczynił, nie zniszczył jego stworzeń, lecz obdarzył je duszami, choć ich przebudzenie musiało nastąpić dopiero po pojawieniu się Pierworodnych (Elfów).
Krasnoludy były więc stworzone z wielką miłością do ziemi i rzemiosła, a ich losy były zawsze nieco odrębne od innych ras Śródziemia. Byli twardzi i wytrwali, a ich upodobanie do złota i klejnotów niejednokrotnie prowadziło ich na niebezpieczne ścieżki.
Charakterystyka Krasnoludów
Krasnoludy były niskiego wzrostu, lecz bardzo silne i wytrzymałe. Ich charakter cechował się wyjątkową lojalnością wobec własnych klanów, determinacją w walce oraz ogromną dumą z ich rzemieślniczych osiągnięć. Byli niezwykle odporni na trudności – zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Krasnoludy miały ogromne poczucie honoru i zawsze dążyły do odzyskania utraconych dóbr lub zemsty za wyrządzone im krzywdy.
Ich miłość do rzeczy stworzonych własnymi rękoma była jednym z najważniejszych aspektów ich natury. Krasnoludy były mistrzami w obróbce metali, zwłaszcza mithrilu, niezwykle rzadkiego i cennego metalu występującego głównie w Khazad-dûm (Morii). Były również twórcami najpiękniejszych klejnotów, broni i zbroi, często cenionych w całym Śródziemiu.
Kultura Krasnoludów
Kultura krasnoludów opierała się na silnych więzach rodzinnych i klanowych. W Śródziemiu istniało siedem plemion krasnoludów, z których najważniejszym był ród Durina – znany także jako Długobrodzi. Durin, najstarszy z krasnoludów, był uznawany za protoplastę swojego ludu. Jego potomkowie rządzili w wielkich królestwach krasnoludzkich, takich jak Erebor czy Khazad-dûm.
Krasnoludy preferowały życie pod ziemią, gdzie mogły eksploatować minerały i budować swoje wspaniałe miasta.
Ich język, Khuzdul, był językiem tajemnym, którego krasnoludy pilnie strzegły, nie ucząc go innych ras. Krasnoludy były również niezwykle tajemnicze i skryte w swoich działaniach. Rzadko zdradzając swoje prawdziwe zamiary, co sprawiało, że inne rasy często postrzegały je jako wyniosłe i trudne do zrozumienia.
Krasnoludy a Inne Rasy Śródziemia
Krasnoludy miały skomplikowane relacje z innymi rasami Śródziemia. Najbardziej skomplikowane były ich stosunki z Elfami. Choć krasnoludy i elfy współpracowały w niektórych okresach (jak podczas tworzenia klejnotów i broni), ich stosunki były często pełne wzajemnych podejrzeń i wrogości. Najbardziej znanym konfliktem był spór o Silmarile, w wyniku którego krasnoludy zaatakowały elfickie królestwo Doriath. Ich relacje z Elfami na długie lata pozostały napięte.
Jednak krasnoludy były wiernymi sojusznikami Ludzi, zwłaszcza w czasach wojen z orkami i Sauronem. W Trzeciej Erze, krasnoludy z Ereboru współpracowały z królestwem Dale. Ich sojusz okazał się kluczowy w bitwach z wrogami ze wschodu.
Wielkie Królestwa Krasnoludów
Najważniejszymi królestwami krasnoludów były:
- Khazad-dûm (Moria): Największe i najstarsze królestwo krasnoludów, znane z bogatych złóż mithrilu. Upadło, gdy Balrog, potwór z mroku, został przebudzony przez krasnoludy podczas wydobycia.
- Erebor (Samotna Góra): Królestwo założone przez Durina i jego potomków, było jednym z najbogatszych królestw krasnoludów w Trzeciej Erze. Upadło po ataku Smauga, lecz zostało odbudowane po wydarzeniach z „Hobbita”.
- Gundabad: Święta góra krasnoludów, gdzie według legend obudził się pierwszy krasnolud, Durin. Była jednak później okupowana przez orków.
Upadki i Odrodzenia Krasnoludów
Krasnoludy wielokrotnie stawały w obliczu wielkich tragedii i upadków. Zarówno z rąk potworów, takich jak Smaug czy Balrog, jak i w wyniku wojen. Mimo to, ich siła i determinacja pozwalały im odbudowywać swoje królestwa. Największymi wyzwaniami, przed którymi stanęły krasnoludy, były upadek Ereboru z powodu Smauga oraz utrata Morii na rzecz Balroga.
W Trzeciej Erze, jednym z największych bohaterów krasnoludzkiego ludu był Thorin Dębowa Tarcza. Potomek królów Ereboru, który wyruszył na wyprawę w celu odzyskania swojego dziedzictwa – Samotnej Góry. Po jego śmierci w Bitwie Pięciu Armii, Erebor został odbudowany przez jego następcę, Daina II Żelaznostopego.
Krasnoludy w Wojnie o Pierścień
Podczas Wojny o Pierścień, krasnoludy odegrały kluczową rolę, choć często były na drugim planie. Gimli, syn Glóina, był jedynym krasnoludem w Drużynie Pierścienia i jedną z najważniejszych postaci Trzeciej Ery. Jego przyjaźń z Legolasem, elfem, była symbolicznym odnowieniem więzi między krasnoludami a elfami.
W czasie wojny, krasnoludy z Ereboru stawiły czoła atakom armii Saurona i Easterlingów, broniąc swojego królestwa i sojuszników w Dolinie.
Dziedzictwo Krasnoludów
Krasnoludy są symbolem siły, wytrwałości i mistrzowskiego rzemiosła. Duma i miłość do bogactwa niejednokrotnie prowadziły ich do kłopotów. Za to ich oddanie rodzinie, klanowi i swojemu dziedzictwu czyniło ich nieugiętymi wojownikami i wspaniałymi rzemieślnikami. Tolkien stworzył krasnoludy jako postacie złożone, pełne paradoksów. Z jednej strony surowe i szorstkie, z drugiej zdolne do wielkich aktów poświęcenia i przyjaźni. Ich historia w Śródziemiu to opowieść o nieustannej walce o przetrwanie, honor i odrodzenie własnej kultury.
W Śródziemiu krasnoludy są wiecznym przykładem niezłomności w obliczu najtrudniejszych wyzwań.