Mumakile: kadr z filmowej trylogi „Władca Pierścieni” reż.Peter Jackson
Mumakile, znane także jako Olifanty, to potężne stworzenia przypominające gigantyczne słonie, które odegrały ważną rolę w bitwach Trzeciej Ery Śródziemia, szczególnie w „Władcy Pierścieni” J.R.R. Tolkiena. Te majestatyczne i przerażające istoty były symbolem potęgi armii Haradrimów, mieszkańców południowych krain Śródziemia.
Wygląd i Opis Mumakili
Mumakile były ogromnymi, słoniopodobnymi stworzeniami, ale znacznie większymi od współczesnych słoni znanych z naszego świata. Tolkien opisuje je jako „największe z lądowych stworzeń”. Ich skóra była gruba i szorstka, a potężne kły mogły z łatwością niszczyć przeciwników i rywalizować z najsilniejszymi machinami wojennymi.
Haradrimowie, ludzie pochodzący z krainy Harad na południe od Gondoru, wykorzystywali Mumakile jako żywe machiny wojenne. Na ich grzbietach budowano specjalne wieże lub platformy, z których strzelcy mogli prowadzić atak z bezpiecznej wysokości. Ich obecność na polu bitwy siała strach i przerażenie w sercach przeciwników.
Mumakile w „Władcy Pierścieni”
Najbardziej pamiętną sceną z udziałem Mumakili jest Bitwa na Polach Pelennoru, opisana w „Powrocie Króla”, trzeciej części „Władcy Pierścieni”. To w tej epickiej bitwie armie Haradrimów, wspomagane przez Mumakile, stanęły naprzeciwko obrońców Gondoru. Ich olbrzymie rozmiary i dzikość sprawiły, że były niemal niepowstrzymane. Tolkien opisuje, jak Mumakile niszczyły wszystko na swojej drodze, depcząc ludzi i konie, łamiąc szyki przeciwnika swoim ogromnym ciężarem.
Jednakże, mimo swojej potęgi, Mumakile nie były niepokonane. Rohirrimowie, znani ze swojej doskonałej jazdy konnej, stawili czoła tym olbrzymim bestiom, a kluczową rolę w pokonaniu Mumakili odegrał Legolas, który zabił jednego z nich, co pokazano także w adaptacji filmowej Petera Jacksona. Jego celność i zręczność pozwoliły na uśmiercenie bestii jednym strzałem w jej słabe punkty.
Mumakile w „Hobbicie” i „Silmarillionie”
W „Hobbicie” oraz „Silmarillionie” Mumakile nie pojawiają się bezpośrednio, ponieważ te dzieła koncentrują się na innych wydarzeniach oraz istotach. Jednakże Tolkien w swoich notatkach i wzmianek zawartych w listach sugeruje, że Mumakile istniały już w starszych erach Śródziemia, co oznacza, że ich korzenie sięgają daleko wstecz. Jako mieszkańcy południowych krain, były prawdopodobnie znane już wcześniej, chociaż ich użycie militarne stało się bardziej widoczne dopiero w czasach Trzeciej Ery.
Symbolika i Znaczenie Mumakili
Mumakile to symbol dzikości i siły natury, którą Haradrimowie wykorzystywali w swojej walce. Ich obecność w „Władcy Pierścieni” ma również znaczenie alegoryczne – pokazuje siłę i potęgę złych sojuszników Saurona, którzy sprzymierzyli się z Mordorem, by zdobyć dominację nad Śródziemiem.
Jednak Mumakile to nie tylko symbole grozy. W poezji Śródziemia, a zwłaszcza w poezji hobbitów, istnieje również pewien podziw dla tych olbrzymich bestii. Wiersz Samwise’a Gamgee’ego o Olifantach, który recytuje w „Dwóch Wieżach”, wyraża mieszankę fascynacji i strachu wobec tych majestatycznych stworzeń. Olifanty w hobbitowym folklorze były często postaciami legendarnymi, a ich pojawienie się na polach Pelennoru było dla Samwise’a spełnieniem jednej z najstarszych hobbitowych opowieści.
Mumakile w Adaptacjach Filmowych
W adaptacji filmowej „Władcy Pierścieni” Petera Jacksona Mumakile zyskały niezwykłą popularność. W filmach zostały przedstawione jako prawdziwe giganty, znacznie większe niż w rzeczywistości wyobrażano sobie słonie. Sceny, w których legioniści Haradrimów atakują na ich grzbietach, a Legolas zgrabnie je pokonuje, stały się jednymi z najbardziej ikonicznych momentów serii.
Reżyser zdecydował się na przerysowanie ich rozmiarów, co dodało filmowi jeszcze większego rozmachu. Filmowe Mumakile były imponującymi machinami wojennymi, zdolnymi do niszczenia całych armii, co wzbogaciło epickość finałowej bitwy na Polach Pelennoru.
Podsumowanie
Mumakile to jedne z najbardziej pamiętnych i potężnych stworzeń w świecie Śródziemia. Choć były używane głównie przez siły zła, ich majestatyczna obecność na polu bitwy, ogromne rozmiary i dzikość sprawiają, że są jednym z najbardziej fascynujących stworzeń Tolkiena. Dla czytelników i widzów są symbolem starożytnych bestii, które zdominowały pola bitwy w ostatnich wielkich wojnach Trzeciej Ery.